Of Mice And Men
"สุดท้าย เมื่อความฝันจบลง เราไม่มีอะไรเหลือ นอกจากความเป็นเพื่อน"
ประเภท นวนิยาย
เขียนโดย John Steinbeck
แปลโดย ประชา อัตตธร
ปี 1937
สำนักพิมพ์ สร้างสรรค์บุ๊คส์
เรื่องราวของกรรมกรหนุ่มสองคน จอร์จ มิลตัน และเพื่อนหนึ่งเดียวของเขา เลนนี่ สมอลล์
เลนนี่เป็นชายร่างใหญ่ แข็งแรง มีกำลังมหาศาล แต่ด้อยปัญญา สมองของเขาบกพร่อง ทำให้มีความไร้เดียงสาเหมือนเด็ก ส่วนจอร์จเป็นชายร่างเล็ก แต่ฉลาดและรอบคอบ หลังจากป้าของเลนนี่ตาย จอร์จต้องรับทำหน้าที่ดูแลและคุ้มครองเลนนี่ เขาจึงต้องเป็นผู้นำและคอยวางแผนทุกอย่าง
ทั้งสองคนอ่านหนังสือไม่ออก เขียนไม่ได้ ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่มีครอบครัว พวกเขามีแต่ความฝัน
ทั้งสองมีความฝันร่วมกันคือ เก็บเงินให้ได้มากพอ และซื้อที่ดินผืนเล็กๆ เป็นของตัวเอง เพื่อทำไร่ และเลี้ยงสัตว์ อยู่กันอย่างสงบสุข จอร์จก็ปลูกพืชผักขาย ส่วนเลนนี่ก็เลี้ยงกระต่าย เพราะเขาชอบลูบคลำขนอ่อนนุ่มของมัน แต่เลนนี่เป็นคนมือหนัก เขาชอบเล่นกับหนู และบ่อยครั้งที่บีบมันตายโดยไม่ได้เจตนา
ทั้งสองตกงาน พวกเขาพากันเดินทางไปทั่วเพื่อหางาน โดยฉากหลังเป็นหุบเขาและแม่น้ำซาลินาส์ เมืองโซลิแดด รัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา ในช่วงยุคเศรษฐกิจตกต่ำ
ในที่สุดพวกเขาก็ได้งานใหม่ที่ไร่แห่งหนึ่ง และได้พบกับ แคนดี้ กรรมกรสูงวัยที่แขนด้วนไปข้างหนึ่ง
วันหนึ่ง จอร์จกับเลนนี่คุยกันเรื่องบ้านไร่ในฝัน แคนดี้ได้ยิน เขาอยากจะมีส่วนร่วมในความฝันนี้ จึงบอกว่า มีที่ดินแห่งหนึ่ง ถ้าพวกเขาสามคนลงขันกัน ก็น่าจะเป็นเจ้าของได้ และในตอนสิ้นเดือนทั้งสามคนได้รับเงินเดือน ซึ่งเมื่อรวมกันแล้วก็เป็นจำนวนสามในสี่ของเงินทั้งหมดที่พวกเขาต้องการ
ดูเหมือนความฝันของทั้งสามกำลังจะเป็นจริง...
ชื่อเรื่อง Of Mice And Men มีที่มาจากกลอนบทหนึ่งของกวีชาวอังกฤษชื่อ โรเบิร์ต เบิร์นส์ ที่ว่า "The hest-laid schemes o´ mice and men gang aft agley" ซึ่งตีความได้ว่า "ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะสามารถบรรลุจุดมุ่งหมายของเขาได้"
เป็นหนังสือที่มีโทนหม่นๆ ฉากหลังเป็นชนบทที่แร้นแค้นมากของอเมริกา
คนสองคนที่เป็นเพื่อนกันด้วยความจริงใจ คนหนึ่งตัวเล็กมีสมอง อีกคนตัวใหญ่ไร้สมอง มีแต่เเรง คนตัวเล็กก็คอยใช้ประโยชน์จากคนตัวใหญ่ แต่ในอีกทางหนึ่งก็เหมือนเป็นภาระที่ต้องคอยดูแลด้วยเช่นกัน เพราะเจ้าตัวใหญ่ก็มักจะคอยสร้างปัญหาให้อยู่เสมอ มันเป็นมิตรภาพของเพื่อนที่ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกัน ซึ่งน่าคิดว่า ถ้าจอร์จอยู่ด้วยตัวเองโดยไม่มีเลนนี่เป็นตัวถ่วง ชีวิตจะดีกว่านี้หรือไม่
และเรื่องนี้ยังได้ตั้งคำถามอีกว่า เราสามารถตัดสินชีวิตคนอื่นได้จริงหรือ...
*แนะนำผู้ที่อ่านครั้งแรก ห้ามอ่านคำนำของ บรรณาธิการบริหาร เด็ดขาด ให้ข้ามไปอ่านเนื้อเรื่องเลย เพราะเขาดันสปอยล์ตอนจบเฉยเลย ถ้าเผลอไปอ่านแล้วเสียอรรถรสแน่นอน
.....
