เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว

"ทำไมตัวละครของท่านคนนี้จึงใช้ปี่เป็นอาวุธ?"
"เพราะดนตรีเป็นสัญลักษณ์ของความรัก มีแต่รักเท่านั้นที่เป็นอาวุธยิ่งใหญ่ หากตอนนี้ข้ามีสักเลา จะเป่าให้เจ้าฟัง"
(สุนทรภู่ ตอบคำถามหนึ่งแก่ ดารันตร์)

ประเภท รวมเรื่องสั้น Sci-Fi
เขียนโดย วินทร์ เลียววาริณ
ปี 2538
สำนักพิมพ์ 113

หนังสือรวมเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์ชุดแรกของ วินทร์ เลียววาริณ นักเขียน 'ดับเบิ้ล ซีไรต์' อีกคนหนึ่งของเมืองไทย ซึ่งมีทั้งหมด 12 เรื่อง แต่ละเรื่องไม่ได้มีเนื้อหาเกี่ยวข้องหรือต่อเนื่องกันแต่อย่างใด สามารถแยกอ่านได้

เรื่อง "เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว" เรื่องเอกของเล่ม ซึ่งเป็นชื่อหนังสือด้วยนั้น กล่าวถึง สุนทรภู่ ในวัยหนุ่ม ที่กำลังติดคุกอยู่ ระหว่างที่ติดคุกนั้น เขาได้พบกับบุคคลหนึ่งที่มาจากต่างภพ (หรืออาจเป็นต่างดาว) ที่เขาตั้งชื่อให้ว่า 'ดารันตร์' ซึ่งมักจะมาปรากฏกายในคืนที่เขากำลังเมา และเหงา
เพื่อนต่างภพคนนั้นบอกกับเขาในวันที่พบกันครั้งแรกว่า "เรามาค้นหาทางผ่านสู่ประตูแห่งเอกภพ"...

เนื้อหาส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับวิถีชีวิตและภารกิจของผู้คนในโลกอนาคต เช่น การสำรวจและค้นหาดาวดวงใหม่มาเป็นอาณานิคม การทำโคลนนิ่งมนุษย์ แต่ภายใต้ฉากของโลกอนาคตนั้น ได้สะท้อนให้เห็นถึงความเสื่อมโทรมของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติในปัจจุบัน ที่ส่งผลไปถึงอนาคต
และยังเชื่อมโยงหลักปรัชญาและศาสนาเข้ากับหลักวิทยาศาสตร์อย่างลงตัว เช่น ความเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด 
แม้ว่าเนื้อหาส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับโลกอนาคต แต่การกระทำของผู้คนในเรื่องก็ไม่ต่างจากปัจจุบัน คือมีทั้งคนดีและคนไม่ดี มีความเห็นแก่ตัว มีความรัก มีความโลภ เรียกได้ว่า ตัวละครก็ยังเป็นคนที่ล้วนมีกิเลสอยู่นั่นเอง 
โดยส่วนตัวแล้วข้าพเจ้าชอบเรื่อง "พระเจ้าองค์สุดท้าย" มากที่สุด

เรื่องสั้นบางเรื่อง ผู้เขียนก็ได้แอบเสียดสีสังคมเอาไว้อย่างสนุกสนานและน่าสนใจ แต่หากมองลึกลงไปแล้ว ก็เป็นเรื่องที่ตลกร้าย หรือเรียกกันว่าเรื่อง 'ขันขื่น' เพราะจินตนาการเหล่านั้นได้สะท้อนให้เห็นภาพความจริงที่เป็นอยู่ในโลกปัจจุบัน
.....