กล่องไปรษณีย์สีแดง

"จริงๆ เวลาที่นี่อาจเดินกลับหลังก็ได้ และนั่นทำให้ฉันคิดถึงแก"

เรื่องราวความรักของ หมู หรือที่เพื่อนๆ ตั้งชื่อให้ว่า "ไข่ย้อย" ที่เกิดขึ้นในสองช่วงเวลา และสองสถานที่ ที่หนึ่งเป็นภูเขา และอีกที่หนึ่งเป็นทะเล ซึ่งระยะทางห่างกันถึง 1,500 กิโลเมตร โดยบอกเล่าผ่านมุมมองของไข่ย้อยเพียงคนเดียว

...

ไข่ย้อยเข้าเรียนในคณะวิจิตรศิลป์ ที่เชียงใหม่ และได้พบกับ ดากานดา
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อน จนความรู้สึกของไข่ย้อยได้พัฒนาจนเกินเพื่อน
หลังเสร็จจากการสอบวิชาสุดท้าย ไข่ย้อยบอกความรู้สึกที่เก็บเอาไว้ห้าปีเต็มให้ดากานดาฟังที่ใต้ต้นชงโค

ดากานกาพูดตอบเขาเพียงประโยคเดียว
"แกมาทำอะไรเอาในตอนนี้"

...

ไข่ย้อยออกเดินทางไปที่เกาะพะงัน และได้พบกับ นุ้ย พยาบาลที่คอยดูแล และช่วยเหลือในช่วงที่เขาขาหัก

เวลาผ่านไป ความรู้สึกของนุ้ยที่มีต่อไข่ย้อยก็เพิ่มมากขึ้นจนมากกว่าความเป็นเพื่อน แต่เขายังไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นความรักใหม่กับใคร เขาจึงออกเดินทางอีกครั้ง...

...

ไข่ย้อยมีลักษณะของคนที่ติดอยู่กับความทรงจำในอดีต และติดอยู่กับความรู้สึกลึกซึ่งที่มีกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง จนไม่ยอมเปิดใจให้ใคร
นับตั้งแต่วันที่เขาได้รู้จักกับดากานดา นาฬิกาชีวิตของเขาไม่เคยเดินไปข้างหน้า มันติดอยู่ที่เชียงใหม่

จนเมื่อได้หนีจากภูเขามาไกลถึงทะเล ได้อยู่กับตัวเอง ได้ทบทวนอดีต จนดึงตัวตนเดิมกลับคืนมาอีกครั้ง และเห็นภาพสะท้อนของตัวเองผ่านนุ้ย ผู้คอยดูแลเขาจนสนิทสนมไปไหนมาไหนด้วยกัน
เจ้าชายน้อย จากหนังสือที่นุ้ยมอบให้กับไข่ย้อย ที่มาให้แง่คิดที่ีเปิดมุมมองใหม่ๆ ให้กับเขาว่า ชีวิตของมนุษย์จะดำเนินต่อไปได้ ก็ต่อเมื่อเรารู้จักที่จะเปิดใจ

"ฉันกำลังจะเดินทางไปที่ไหนสักแห่ง คงเป็นสักที่ ที่เวลาเลิกเดินถอยหลัง และเวลาของฉันเริ่มต้นขึ้น"

สุดท้ายแล้ว หมูหรือไข่ย้อยจะเลือกใคร และชีวิตจะไปในทางไหน ก็คงไม่สำคัญ เท่ากับการที่เขาได้เรียนรู้ที่จะเติบโต และกลับมาเป็นตัวของตัวเอง เผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองหนีอีกครั้ง

...

กล่องไปรษณีย์สีแดง | 2000
เขียนโดย อภิชาติ เพชรลีลา
สำนักพิมพ์ นกดวงจันทร์