เหล่าปักษาสีขาวได้คอยเฝ้าวอน
เพื่อให้พวกมันมีปีกสักคู่หนึ่งเพื่อบินไป
หากมนุษย์เราเฝ้าวอนขอเหมือนดังนกเหล่านั้น
ความฝันของเธอคงจะเป็นจริงในสักวัน
เหตุใดเหล่าดอกไม้บานนี้...จึงให้ความรู้สึกที่อ่อนโยน
ด้วยจิตใจที่อ่อนโยนเช่นนั้น...ถึงมีน้ำตาที่หลั่งริน
ในห้วงเวลาแห่งความขัดแย้งและสงคราม
ความงามของดอกไม้เป็นเพียงส่วนเกินของโลกใบนี้
ถึงเวลาที่จะไปสู่ดินแดนแห่งความฝัน
มีคำที่บอกกันอยู่เสมอว่า... "ขอให้ฝันดี"
ณ ที่แห่งนั้นจะมีทุกสิ่งทุกอย่าง...คอยบอกกับเธอ
คือทุกความจริงที่มีอยู่ในโลกใบนี้
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในยามรุ่งเช้า...เธอก็จะลืม
ทุกคำที่ได้ยินในฝัน...ล้วนมลายหายไป
แต่ในมือของเธอนั้นกลับมีปีกสีขาวคู่น้อย
ที่เธอได้เก็บเอามาจากโลกแห่งมายานั้น
จงปล่อยปีกสีขาวคู่นั้นไปจากมือเธอเสียเถิด
ปล่อยให้มันได้บินไป...เพื่อนำพาความหวังสู่ฟากฟ้า
ปล่อยให้มันได้บินไป...เพื่อนำพาสันติสู่ผืนแผ่นดิน
และมันจะลอยล่องไปจนถึงจิตใจของมนุษย์อันบริสุทธิ์ล้น
ธีร์ ชัยกรณ์
13 / 03 / 2010
